Naakter dan je hand kan je niet naakt zijn.
Naakter dan je ogen kan je niet naakt zijn.
Naakter dan je neus, je oren, je hals, kan je niet naakt zijn.
Naakt is wat zich toont, zonder meer, zonder iets, en dat is alles wat het is.

Mario is postbode. In een klein Italiaans dorp met als bijnaam de keutel van het hondje van Onze Lieve Heer. En die heeft zelfs geen hondje.

Mario is verliefd op Beatrice, de dochter van cafébazin Victoria. Maar hij bezit de woorden niet om haar hart te veroveren. Tot hij op een dag een hoop brieven moet bezorgen aan een beroemde dichter die zijn intrek heeft genomen in een huis op de berg….

Het gesis van sardines op de grill. En wijn. Tango en tarantella. Een verhaal dat zowel aandoenlijke humor als ontroerende romantiek bevat. Meer hadden we niet nodig om met veel enthousiasme met deze tekst aan de slag te gaan.

‘Het eindeloos geduld van 3 dagen’ is gebaseerd op het boek ‘De postbode van Neruda’ van Antonio Skarmeta en de beroemde film ‘Il postino’. Wim De Wulf maakte een hedendaagse bewerking voor het Gentse gezelschap Ultima Thule.